Μία Αφιέρωση

Ξέρεις τι μου αρέσει πιο πολύ σ' αυτή την εποχή; Το πως μυρίζουν οι νεραντζιές που ανθίζουν. Και ξέρεις τι ταιριάζει πιο πολύ στο άρωμα των νεραντζιών που ανθίζουν; Το τζιν και οι Cure στο μπαλκόνι. Και ας έχει λίγη ψυχρά. Αρκετή ίσως για να ρήξεις ένα μπουφάν στους ώμους. Και ξέρεις τι άλλο ταιριάζει με το τζιν και τους Cure; Να γράφεις τίς σκέψεις σου στο χαρτί και να τις αφιερώνεις κάπου..

.. Άνοιξη 2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΡΥΚΤΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ακούω ένα χτίσιμο στο στήθος. Με τρομάζει. Τι ωραίο θα 'τανε με μια ένεση να κυκλοφορούσε στο αίμα μου η επόμενη χιλιετία! Τούτος ο κόσμος μοιάζει με σκάλα. Κάθε σκαλί της όταν τ' ανεβείς χαλιέται πέφτει. Στο τελευταίο το σκαλί η σκάλα δεν υπάρχει. Γεννιόμαστε και πρέπει να κουβαλήσουμε βαρύ κιβώτιο τις ασπάραχτες εικόνες των πραγμάτων. Η Άνοιξη - μάλιστα! -είναι λύση. Χωρίς τη γνώση της φωτιάς ωραιότερα καιγόμαστε. Σωριάζεται ο πάταγος κι απομακρύνετ' η βροντή αργά σαν τίγρη κουρασμένη. Τα νεύρα ερωτικά θριαμβεύουν. Το δέντρο γίνεται σαφέστατο. Σε χαμηλά κελάρια - τα ύψη μας τα πιθάρια του μέλλοντος. Ολοένα εξέχουμε στο χρόνο. Ερειπωμένα κόκαλα π' αντέχετε στο χάρο!

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ

Certes, l'artiste désire s' élever.... mais l'homme doit rester obscur. PAUL CÉZANNE Ο Ιταλός πυροτεχνουργός έχει εγκαταστήσει τό λιτό κι' ἀπέριττο, τό φτωχικό εργαστήριό του, ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ ἀττικοῦ λόφου. Ἐκεῖ ἀσχολεῖται νυχθημερόν μέ τά ἄπειρα πειράματά του καί μέ τήν παρασκευή τῶν διάφορων προϊόντων τοῦ ἐπιτηδεύματός του : βαρελότα, χαλκούνια, καί ἄλλα «μαϊτάπια». Γιατί αὐτός εἶναι πού προμηθεύει τους πανηγυριστάς τις παραμονές τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἀλλά κι' αὐτός εἶναι, πάλι, πού, τίς νύχτες τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων, διακοσμεῖ τοὺς οὐρανούς μας μέ λογής-λογής φανταχτερά λουλούδια, μ' ἐκθαμβωτικά πλουμιά καί μέ ταχύτατες ρουκέττες πού καταλήγουν σε μυριόχρωμη βροχή ἀπό σπίθες. Σπανίως εγκαταλείπει τό ἔργον, ὅμως, τα βράδυα, ἐνίοτε, περιφέρει τή σακατεμένη κι' ἀλαμπουρνέζικη σιλουέττα του, ἀπό καπηλειό σε καπηλειό, χρησιμοποιώντας, κατά προτίμηση, τά σκοτει νότερα στενά τῆς ἀγορᾶς. Τό ἐπάγγελμά του εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο : πυρίτις, κι᾿ ἔσθ...

Διαβάστε περισσότερα

Ο ΣΕΒΑΧ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

tu autem eras interior intimo meo et superior summo meo ΙΕΡΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ *Εξαιολογήσειος Βιβλ. τρίτο, VI. I είν' ἡ ψυχή μου συχνά ένα σοκάκι στή Μύκονο σὰν ἄρχει κατι νά βραδιάζη καί πιάνουν οἱ γυναῖκες καί τοποθετούν ἐρωτικά χάμω στο δρόμο σε σχήματα γεωμετρικά μονάχοντα όλο μπλέ γυαλιά – μπλέ ποτήρια μπλέ καράφες πόθους μπλέ βιολιά λουλούδια χαλίκια όλα ἀπό μπλέ γυαλί – μακριά ἀπ' τόν ἥλιο πάνω στό χώμα στο δρόμο ἀπ' ὅπου πέρασ᾽ ὁ ἥλιος καί δέν πρόκειται – άλλωστε – νά ξαναπεράση πιά τότες εἶν᾿ ἀκριβῶς ἡ ὥρα ὅπου κι᾽ ἐγώ περνῶ ἀπαλά τό χέρι στή βάση τοῦ κρανίου μου καί τό βυθίζω ἀπότομα — βαθιά — μέσ' στο κεφάλι μου καί τραβῶ ἔξω το μυαλό μου καί στίβω ἤρεμα τή φαιά μου οὐσία ἀνάμεσα στά δάχτυλά μου κι' όταν όλα τά υγρά χυθούν – χωρίς φωνές – καταγῆς μνήσκει μονάχα μέσα στὴν ἀπαλάμη μου — καί ζεῖ — ένα μικρό λουλούδι ποῦ τὸ ζητοῦσα ἀπό παιδί καί πού μοῦ χαϊδεύει τό μέτωπο μέ τά λευκά του χ...

Διαβάστε περισσότερα

TheFirstKube

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου