Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός. Τὸ πολὺ-πολὺ νὰ τοὺς ἐκλάβεις σὰ δυὸ θαμπούς
προβολεῖς μὲς στὴν ὁμίχλη
Σὰν ἕνα δελτάριο σὲ φίλους ποὺ λείπουν μὲ τὴ μοναδικὴ λέξη: ζῶ.
«Γιατὶ», ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ὁ Τίτος,
«Κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μάζες
Κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα».
Ἔστω.
᾿Ανάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρίνε γιὰ νὰ κριθεῖς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου