Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός. Τὸ πολὺ-πολὺ νὰ τοὺς ἐκλάβεις σὰ δυὸ θαμπούς προβολεῖς μὲς στὴν ὁμίχλη Σὰν ἕνα δελτάριο σὲ φίλους ποὺ λείπουν μὲ τὴ μοναδικὴ λέξη: ζῶ. «Γιατὶ», ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ὁ Τίτος, «Κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μάζες Κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα». Ἔστω. ᾿Ανάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρίνε γιὰ νὰ κριθεῖς.