ΟΡΥΚΤΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ακούω ένα χτίσιμο στο στήθος. Με τρομάζει. 

Τι ωραίο θα 'τανε

με μια ένεση

να κυκλοφορούσε στο αίμα μου

η επόμενη χιλιετία! 

Τούτος ο κόσμος μοιάζει με σκάλα.

Κάθε σκαλί της 

όταν τ' ανεβείς

χαλιέται 

πέφτει.

Στο τελευταίο το σκαλί η σκάλα δεν υπάρχει.

Γεννιόμαστε και πρέπει να κουβαλήσουμε

βαρύ κιβώτιο

τις ασπάραχτες εικόνες των πραγμάτων.

Η Άνοιξη - μάλιστα!  -είναι λύση.

Χωρίς τη γνώση της φωτιάς ωραιότερα καιγόμαστε.

Σωριάζεται ο πάταγος κι απομακρύνετ' η βροντή 

αργά σαν τίγρη κουρασμένη.

Τα νεύρα ερωτικά θριαμβεύουν. 

Το δέντρο γίνεται σαφέστατο.

Σε χαμηλά κελάρια - τα ύψη μας 

τα πιθάρια του μέλλοντος.

Ολοένα εξέχουμε στο χρόνο. 

Ερειπωμένα κόκαλα π' αντέχετε στο χάρο!