TheFirstKube

Πριν από δέκα χρόνια, ενώ τελείωνε ο Νοέμβριος του 1953, πήγαινα τα πρώτα ποιτικά μου χειρόγραφα στο τυπογραφείο (1) . Πρώτες φανερώσεις της μαχώμενης ψυχής μου σε χαρά δύσκολη αναμνήσεως , ουράνια, βαπτισματική . Αλλ' αν μπορώ σήμερα να μιλήσω για μιαν αυγή θανάτου , η ζτούσα ψυχή μου σ' αναστάσεως μέθη, δεν ήταν να μην έχει στον ήχο της ό,τι θα έλεγα υποταγή στην Αποκάλυψη , στον Ιησού. Τότε, λοιπόν, οι διάφοροι της γενεάς μου με χλεύασαν και πέταξαν απάνω μου λιθάρια. Φώναζαν πως θέλω να εκπλήξω με τον "ανύπαρκτο Χριστό", πως ο Χριστιανισμός είναι "μια νευροπάθεια", πως η σύγχρονη αγωνία πάει στον αθεϊσμό και δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε θρησκευτικότητα, πως είμαι ή κάνω τον αφελή, κι άλλα όμοια... Θυμάμαι μάλιστα που βγήκε στην ανοησία και κάποια γηραιά κυρία, κριτικός στην Αθήνα, γράφοντας πως τη "σταματούσε" στα πρώτα μου εκείνα ποιητικά προσπαθήματα "μια δηκτική αλλά και πολύ λεπτή ειρωνεία την θρησκευικών δοξασιώνκαι θρύλων (2) &qu

Τη γυναίκα μην την αφήσεις ποτέ να σου πάρει το διαμάντι της ερημίας, δεν έχει απ' αυτή την κατάσταση ελεεινότερη νύχτα, δεν έχει φριχτότερα σκυλόδοντα το χαμόγελο, δεν έχει τίγρισσα η ζούγκλα τέτοιας αγριότητας: με βυζιά, μ' ένα μαύρο δασάκι, με γλυπτές καμπύλες και φιδίσιες λεξούλες, -χώνει, τη βλέπεις; χώνει με στιλπνή χυδαιότητα το τρυφερό χεράκι στο κεφάλι σου, το χέρι της πλημμυρισμένο από χύσιμο, και σηκώνει ανάλαφρα ολάκερη την ποσότητα του μυαλού σου, σε αδειάζει από κάθε δυνατότητα να ορέγεσαι τη λάμψη που λέει όχι στην ύπαρξη: η γυναίκα επαγγέλλεται την ευτυχία. -Δώσε μια κλοτσιά στα πισινά της ή εκεί ακριβώς άναψέ της ένα σπίρτο να ουρλιάζει και προχώρει ατάραχος όπως ταιριάζει στην εκτυφλωτική σου έπαρση. Ανέκδοτο και αχρονολόγητο. Βρέθηκε σε δακτυλόγραφη μορφή στο αρχείο του ποιητή. Νίκος Καρούζος

.. πάντως σε όποιες πόλεις έχω πάει μέχρι τώρα, οι νερατζιές μυρίζουν το ίδιο μαγευτικά όταν ανθίζουν, όπως ακριβώς και η γεύση των φιλιών των κοριτσιών είναι το ίδιο γλυκιά και μεθυστική σε όλες τις πόλεις που έχω πάει. Είμαι σίγουρος ότι οι νερατζιές μυρίζουν το ίδιο μαγευτικά σε όλες τις πόλεις του κόσμου - και ας μην έχω πάει ποτέ. Είμαι σίγουρος ότι τα κορίτσια φιλούν το ίδιο γλυκά και μεθυστικά σε όλες τις πόλεις του κόσμου - και ας μην έχω πάει ποτέ. Άραγε έτσι να ναι; Δεν ξέρω. Πάντως η νερατζιά πάνω από το τραπέζι μου μυρίζει το ίδιο μαγευτικά. Αλλά το κορίτσι που με κοιτάει στα μάτια, μακάρι να έχει το πιο γλυκό φιλί του κόσμου ..